بهمناسبت یکم نوامبر، روز جهانی کوبانی، وریشه مرادی (جوانان سنه)، زندانی سیاسی کورد محکوم به اعدام در بند زنان زندان اوین، پیامی منتشر کرده و کوبانی را «نه نقطهای جغرافیایی، بلکه عرصهای برای آزمودن حقیقت انسان» توصیف کرده است.
وریشه در این پیام، کوبانی را نماد مقاومت زنان در برابر قرنها انکار اراده و آزادی دانسته و تأکید کرده است: «در کوبانی، فاصلهٔ میان زن و زندگی پر شد؛ جایی که زن معنای تازهای برای زیستن بخشید.»
او با یادآوری فداکاری آرین میرکان، عضو یگانهای مدافع زنان (ی.پ.ژ)، نوشته است: «آرین میرکان با فداکاری و جسارتی استثنایی در نبرد سنگین تپههای کوبانی جان خود را فدای دفاع از شهر و همرزمانش کرد. از آن پس، نام او نماد مقاومت زنانه و ارادهٔ بیوقفه برای دفاع از زندگی و آزادی شد.»
و ریشه مرادی با بیان اینکه کوبانی برای او نقطهعطفی در درک مفهوم مبارزه بوده، افزوده است: «در آن لحظه فهمیدم که مبارزه فقط بر سرِ زمین نیست، بلکه بر سرِ هستیِ آزاد است؛ بر سرِ آن ذهنیت جمعی که در سکوت جای نمیگیرد. اگر صدای تکبیر یادآور مرگ بود، صدای هلهلهٔ زنان پژواکِ زندگی بود.»
او در بخش پایانی پیام خود بر پیوند جاودانهٔ روح مقاومت کوبانی با مبارزات زنان در سراسر جهان تأکید کرده و نوشته است: «امروز، در هر جای جهان که زنی در برابر سلطه، تبعیض یا تحقیر میایستد، کوبانی دوباره زاده میشود.»
این زندانی سیاسی در پایان یاد هزاران زنی را گرامی داشته که در راه آزادی جان باختهاند و گفته است: «ما ادامهدهندگان آن راهیم.»
متن کامل پیام وریشه مرادی:
«کوبانی، نقطهای در جغرافیا نبود، بلکه عرصهای بود برای آزمودن حقیقت انسان.
در آنجا، زن نه تنها در برابر ارتجاع، بلکه در برابر همهی ساختارهایی ایستاد که قرنها ارادهی او را انکار کرده بودند.
در کوبانی، فاصلهی میان «زن» و «زندگی» پر شد؛ جایی که زن، معنای تازهای برای زیستن بخشید.
آنچه در کوبانی رخ داد، صرفاً مقاومت یک شهر نبود، بلکه جنبشی بود در سطحی کیهانی؛ برآمده از ارادهی آگاه جامعه، از ذهنیتی که سالها در سینهی خلقها رسوب کرده بود و در آن لحظه شعله کشید.
در آن حماسه، شاهد بودیم که چگونه آرین میرکان، عضو یگانهای مدافع زن (YPJ)، با فداکاری و جسارتی استثنایی در نبرد سنگین تپههای کوبانی جان خود را فدای دفاع از شهر و همرزمانش کرد. او در زمانی که نیروهای داعش موقعیت را تقریباً تسخیر کرده بودند، خود را در معرض خطر نهایی گذاشت تا رفقایش فرصت عقبنشینی و ادامهٔ مقاومت را داشته باشند. نام آرین میرکان از آن پس نماد مقاومت زنانه، ارادهٔ بیوقفه و قدرت تصمیم برای دفاع از زندگی و آزادی شد. هرجا که زنان برای حقوق خود و دیگر انسانها میایستند، روح او به مثابهٔ الهامی برای ادامهٔ راه حضور دارد.
کوبانی برای من نقطهعطف بود: در آن لحظه فهمیدم که مبارزه فقط بر سرِ زمین نیست، بلکه بر سرِ «هستیِ آزاد» است؛ بر سرِ آن ذهنیتِ جمعی که در سکوت، جای نمیگیرد.
اگر صدای تکبیر، یادآور مرگ بود، اما صدای هلهلهی زنان، پژواکِ زندگی بود.
در آن همصدایی، روحی شکل گرفت که هنوز هم در کوهها، در خیابانها، در نگاه زنان این سرزمین ادامه دارد.
امروز، در هر جای جهان که زنی در برابر سلطه، تبعیض یا تحقیر میایستد، کوبانی دوباره زاده میشود.
آنچه آن روز خلق شد، مسئولیتی دامنهدار بوده و هست برای همهی ما که روح مقاومت را نه در خاطره، که در کنشجمعی حفظ کنیم چراکه حیات آزاد و ارزشمند، شایستهی جانبخشیدن است.
ژن، ژیان، ئازادی
و به یادِ هزاران تنی کە با جانشان راه را گشودند و ما ادامهدهندگانِ آن راهیم.
وریشه مرادی
زندانی اعدامی بند زنان زندان اوین
اول نوامبر ۲۰۲۵»
