دومین گردهمایی اکوسوسیالیستی آمریکای لاتین و کارائیب از ۸ تا ۱۲ نوامبر در شهر بلم برزیل برگزار شد و فعالان بومی، سازمانهای زنان، شبکههای حفاظت از زمین و گروههای مدنی از سراسر منطقه گرد هم آمدند تا در برابر استخراجگرایی، نابودی محیط زیست و قدرتگیری راست افراطی موضع مشترک اتخاذ کنند.
این گردهمایی در پاسخ به سیامین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل (COP30) برگزار شد.
شعارها و هدف گردهمایی
این نشست با شعارهای «بدون عدالت اجتماعی، عدالت اقلیمی نیز وجود نخواهد داشت» و «تا زمانی که سیستم سرمایهداری، استعماری و مردسالار سرنگون نشود، اکولوژی واقعی امکانپذیر نیست» برگزار شد. شرکتکنندگان تأکید کردند که مبارزه برای محیط زیست بدون عدالت اجتماعی و حذف سیستمهای سلطهگر امکانپذیر نیست.
حضور گسترده سازمانها و شبکههای منطقهای
بیش از ۵۰ سازمان از آمریکای لاتین و کارائیب در این گردهمایی شرکت کردند. از جمله گروههای حاضر میتوان به شبکه اکوسوسیالیست برزیل، آتک (آرژانتین)، ترا آزول/شبکه پایداری (برزیل)، جنبش آب و زمین (شیلی)، مارابونتا (آرژانتین)، GTA (شبکه کاری آمازون)، سازمان مپوچه لاوکنچه (والماپو)، کنگره خلقها (کلمبیا) و MES-PSOL (برزیل) اشاره کرد.
شبکه اکوسوسیالیست، که بیش از ۱۰ سال سابقه فعالیت دارد، تمرکز خود را بر ترکیب انتقادات زیستمحیطی با اصول سوسیالیسم و شکلدهی به شیوه زندگی نوین اجتماعی گذاشته است.
این شبکه پیشتر در سال ۲۰۱۴ اولین نشست بینالمللی خود را برگزار کرده بود و شعار «اکوسوسیالیسم با سرمایهداری سازگار نیست؛ اکوسوسیالیسم ما ضدسرمایهداری و فمینیستی است» را مطرح کرده بود.
پنلها و محورهای اصلی گردهمایی
در طول چهار روز گردهمایی، پنلها و نشستهای جمعی متعددی برگزار شد که مهمترین آنها عبارت بودند از:
پنل آغازین: مقاومت مشترک علیه فاشیسم
نمایندگان سازمانها درباره استراتژیها و چالشهای مقابله با قدرتگیری فاشیسم بحث کردند. نتیجه این نشست این بود که فاشیسم با ابزارهای مختلف سعی دارد به تمام سطوح قدرت راه یابد و مقاومت مشترک خلقها تنها راه مقابله با سیاستهای نژادپرستانه و ناسیونالیستی است.
شرکتکنندگان همچنین به بحران تمدنی جهانی اشاره کردند و تأکید کردند: «مدل استخراجگرا میراث مستقیم استعمار است؛ زمین را میبلعد، خلقها را آواره میکند و سیاره را به سوی ویرانی میبرد. پروژههای معدن، نفت، صنایع کشاورزی و انرژی تنها چپاول و آلودگی به همراه میآورند.»
پنل خلقهای بومی و جنبش زنان
در این بخش، سازمانهایی از برزیل، مکزیک، والماپو و کوردستان حضور داشتند، از جمله:
تاکاک ژیکرین – جنبش علیه معدن، برزیل
شیرلی پانکارا – شبکه ملی زنان بومی برزیل
ماریو کینتروس – مجمع خلقهای بومی تنگه، مکزیک
والریا بسرا – سازمان مپوچه لاوکنچه، والماپو
هیئت جنبش زنان کوردستان در آبیا یالا
این پنلها مقاومت، حیات و بازسازی جمعی را بهعنوان استراتژی مبارزه معرفی کردند. همچنین پارادایم عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد بهعنوان مدلی برای تقویت مبارزه زنان و حفاظت از زمین مطرح شد و اقدامات استعمارگرایانه و استخراجگرایانه دولت ترکیه در خاک کوردستان بررسی شد.
موضوعات اصلی مورد بحث شامل خودمدیریتی و خودمختاری خلقها، تقویت نیروی مقاومت زنان، روشهای دفاع از زمین و شبکهسازی بین مناطق مختلف بود.
نتیجهگیری و بیانیه نهایی
گردهمایی چهار روزه با انتشار بیانیه مشترک دفاع از زمین و مبارزه جمعی به پایان رسید. شرکتکنندگان اعلام کردند:
«ما باید شبکههای مبارزه جمعی را از آبیا یالا (آمریکای لاتین) تا کوردستان، از آفریقا تا آسیا و اروپا گسترش دهیم. در برابر جنگلزدایی، استفاده از سلاحهای شیمیایی علیه طبیعت و شرکتهایی که اکوسیستمها را نابود میکنند، باید استراتژیهای مشترک توسعه دهیم.»
فراخوان پایانی گردهمایی این بود: «ما با یکپارچهسازی مبارزات زنان و خلقها، از زمین و زندگی خود دفاع خواهیم کرد.»
