مطبوعات بینالمللی از جمله «نیویورک تایمز» و «نشنال» با دو گزارش تصویری تکاندهنده از دو چهرهٔ بحران در خاورمیانه ترسیم کردهاند: اعدامهای علنی و خشونت فرقهای در سوریه پس از سقوط نظام بعث، و مرگ خاموش در غزه بهدلیل انفجار باقیماندههای مهمات اسرائیلی.
«پرشهای مرگ» و اعدامهای میدانی؛ سوریه دوباره در چرخه خشونت
بهگزارش نیویورک تایمز، تنها ده ماه پس از سقوط نظام بشار اسد، مناطق تحت کنترل دولت انتقالی سوریه به ریاست احمد شرع بار دیگر درگیر موجی از خشونت و بیثباتی شدهاند که امیدها به دوران تازهای از آزادی و آرامش را نقش بر آب کرده است.
در تازهترین نمونه از خشونتهای گسترده، استان سویدا که اکثریت ساکنان آن را پیروان مذهب دروزی تشکیل میدهند، شاهد یکی از خونینترین کشتارهای جمعی از زمان تغییر قدرت بوده است. طبق گزارش نهادهای مستقل، بیش از دو هزار نفر از غیرنظامیان و مبارزان دروزی به دست نیروهای دولتی و شبهنظامیان وابسته به دولت موقت دمشق کشته شدهاند.
دولت انتقالی پیشتر وعده داده بود که از اقلیتهای مذهبی حمایت کرده و ثبات را بازگرداند، اما آنچه در سویدا رخ داد، بهگفته نیویورک تایمز، نشان از تداوم سیاست هدفگیری اقلیتها و بیاعتنایی به نقض حقوق بشر دارد.
ویدیوها و شهادتهای محلی که این روزنامه تحلیل کرده، اعدامهای میدانی، شکنجه و اجبار شهروندان به پرش از بالکنها تحت تهدید سلاح را نشان میدهد. در یکی از موارد، مردی شصتساله پس از معرفی خود بهعنوان «دروزی»، در برابر خانوادهاش کشته شد.
این کشتار خشم گستردهای در سراسر سوریه و در میان جوامع دروزی خارج از کشور برانگیخته است. رهبران مذهبی دروزیان خواستار جدایی سویدا از کنترل دمشق شدهاند و گروههای محلی از ورود ارتش و کارمندان دولت امتقالی به مناطق خود جلوگیری میکنند.
بهنوشته نیویورک تایمز، حملات به سویدا نقطهٔ عطفی در مسیر پساجنگ سوریه بهشمار میرود؛ نشانهای از اینکه دولت تازهتأسیس، با وجود وعدههایش، در حال بازتولید همان چرخهٔ سرکوب و ترور دوران پیشین است تنها با چهرههایی جدید.
مرگ خاموش در غزه؛ تهدید پنهان زیر آوار
در حالیکه حملات هوایی اسرائیل به غزه متوقف شده، خطر تازهای جان هزاران نفر را تهدید میکند: باقیماندههای مهمات منفجرنشده که در میان ویرانههای مناطق مسکونی پنهان شدهاند.
بهنوشته روزنامه «نشنال» چاپ امارات، از آغاز جنگ دو سال پیش تاکنون بیش از ۲۰ هزار مورد از مهمات منفجرنشده در سراسر نوار غزه شناسایی شده است. این بمبها و گلولهها، از موشکهای بزرگ گرفته تا مینهای زمینی، همچنان در میان آوار خانهها پنهاناند و هر لحظه ممکن است جان انسانها را بگیرند.
اسماعیل الثوابته، مدیر دفتر رسانهای دولت غزه، میگوید: «این مواد از بمبهای عظیم تا مینهای دفنشده متغیرند و تهدیدی مستقیم و مرگبار برای ساکنان ایجاد میکنند. بسیاری از نیروهای امدادی و مهندسان خنثیسازی مین در حین کار جان خود را از دست دادهاند.»
گروههای مهندسی و امدادی تلاش دارند مناطق آلوده را پاکسازی و اطراف اجسام مشکوک را علامتگذاری کنند، اما بهدلیل کمبود تجهیزات مهندسی که اسرائیل از ورودشان جلوگیری میکند، روند کار بسیار کند پیش میرود.
بهگفتهٔ محمود البسال، سخنگوی دفاع مدنی غزه: «خطر در همهجا وجود دارد — در خانهها، مدارس و حتی زمینهای بازی. تیمهای ما در هفتههای اخیر بیش از ۱۰۰ مورد از این مواد را شناسایی کردهاند، اما تعداد متخصصان ما بسیار کم است و بسیاری از آنان در طول جنگ کشته شدهاند.»
نشنال مینویسد، این خطر «بیصدا اما مرگبار» اکنون به تهدید اصلی برای کودکان و بازماندگان جنگ بدل شده است؛ تهدیدی که ممکن است سالها پس از پایان درگیری نیز جان انسانها را بگیرد.
