در سومین سالگرد جنبش انقلابی «ژن، ژیان، ئازادی»، بهار آورین، عضو آکادمی ژنئولوژی تأکید کرد این جنبش با وجود سرکوبها به یک حرکت منطقهای و جهانی بدل شده و فرهنگ مقاومت را در جامعه و زندانها گسترش داده است. او گفت این خیزش چهره واقعی جمهوری اسلامی ایران را آشکار کرده و الگویی تاریخی برای مبارزات زنان در ایران و خاورمیانه شده است.
بهار آورین، عضو آکادمی ژنئولوژی، در سومین سالگرد جنبش انقلابی «ژن، ژیان، ئازادی» تأکید کرد این جنبش که با قتل ژینا امینی به دست «گشت ارشاد» آغاز شد، به یک خیزش منطقهای و جهانی تبدیل شده و فرهنگ مقاومت را در خیابانها و زندانها گسترش داده است.
آورین در گفتوگو با خبرگزاری ANHA، ضمن گرامیداشت یاد تمامی شهیدان این جنبش بهویژه ژینا امینی، گفت: «خیزش ژن، ژیان، ئازادی طی سه سال گذشته با وجود دردها و هزینههای فراوان، با قدرت ادامه یافته است. شاید دیگر در قالب اعتراضات خیابانی روزانه دیده نشود، اما فرهنگ مقاومت را در جامعه و زندانها نهادینه کرده است. این ویژگی جنبشهای اجتماعی در قرن بیستویکم است؛ آنها شکست نمیخورند، بلکه شیوههای خود را تغییر میدهند و به اشکال گوناگون ادامه مییابند.»
به گفته آورین، فعالیتهای سیاسی زندانیان، بهویژه زنان، در این دوره به الهامبخش مقاومت تبدیل شده است: «شاید این خیزش هنوز نظام را بهطور بنیادی تغییر نداده باشد، اما فشار زیادی بر حکومت وارد کرده و چهره واقعی جمهوری اسلامی ایران را آشکار ساخته است. همین امر بسیار مهم است، زیرا تغییرات اجتماعی، فرهنگی و فکری گستردهای پدید آمده است. اگر بخواهیم تحولی متناسب با فرهنگ و جغرافیای خاورمیانه ایجاد کنیم، باید یک انقلاب فکری و اجتماعی آغاز شود، و این همان ویژگی جنبش ژن، ژیان، ئازادی است؛ مشکلات اجتماعی تنها با یک خیزش سیاسی حل نمیشوند.»
پیوند با مبارزات پیشین
بهار آورین خاطرنشان کرد که جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» را نمیتوان جدا از تاریخ مبارزات مردم در شرق کُردستان و ایران بررسی کرد: «این جنبش حافظه جمعی است که در قالب این شعار متجلی شد. این خیزش محصول پنجاه سال مبارزه جنبش آزادی زنان کُرد است. برای دستیابی به اهداف آن، باید فعالیتهای گستردهتری در سطح سازمانی و استراتژیک انجام گیرد.»
خشم و مقاومت در برابر قوانین سرکوبگر
عضو آکادمی ژنئولوژی با اشاره به شرایط تاریخی و سیاسی منطقه گفت: «امروز در قرن ۲۱، جهان درگیر جنگ جهانی سومی است که با جنگهای پیشین متفاوت است. این جنگ نه فقط بر پایه نابودی فیزیکی، بلکه بر اساس نابودی فرهنگی، نابودی زن و تخریب طبیعت شکل گرفته است. خاورمیانه، بهعنوان خاستگاه تمدنها و ادیان، اکنون به کانون بحران و درگیریهای دولتی بدل شده است. پس از انقلاب ۱۹۷۹ ایران، حکومت تازهتأسیس به سرکوب حقوق زنان پرداخت و قوانینی از جمله حجاب اجباری را تحمیل کرد. این قوانین سالها عرصه تقابل میان زنان و حکومت بوده است. جمهوری اسلامی ایران کوشید زنان را به خانهها محدود و از عرصه اجتماعی و سیاسی حذف کند، اما همین فشارها خشم و مقاومت زنان را افزایش داد.»
الگویی تاریخی برای مقاومت
آورین افزود: «در تاریخ انقلابها و خیزشهای ایران، جنبش ژن، ژیان، ئازادی به الگویی برجسته بدل شده است. این جنبش نتیجه آگاهی زنان ایرانی و کُرد است که در برابر سیاستهای نظام حاکم قیام کردند.»
او تأکید کرد ایران نیازمند نظامی دموکراتیک و گسترش فرهنگ آزادی، برابری و دموکراسی است: «متأسفانه بسیاری از دولتها از جمله ایران در برابر مطالبات ملتها سکوت کرده یا حتی میکوشند با اعدام و سرکوب آنها را خاموش کنند. همانطور که عبدالله اوجالان گفته است، قرن بیستویکم قرن انقلاب زنان است و ما امروز شاهد تحقق این حقیقت هستیم.»
ضرورت صلح و ترک سیاست انکار
آورین با اشاره به فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک» عبدالله اوجالان، رهبر خلق کُرد، این پیام را «مانیفست دوران کنونی» خواند و افزود: «منطقه سالهاست شاهد خونریزی و جنگ است. صلح و گفتوگو میتواند راهحلی سیاسی و حقوقی برای مشکلات ملتها باشد. مسئله کُرد اکنون به مسئلهای مرکزی در خاورمیانه بدل شده است. اگر این مسئله از راه سیاسی و قانونی حل شود، سایر ملتها نیز میتوانند حقوق خود را بهدست آورند. ایران نیز باید مانند سایر بخشهای کُردستان به روند مشابهی تن دهد. همانطور که اوجالان میگوید، صلح سختتر از جنگ است، اما اکنون زمان آزادی فرارسیده است. ایران باید از سیاست انکار و سرکوب نه فقط در برابر کُردها، بلکه در برابر همه ملتها دست بردارد.»
به گفته او، زنان در ۲۰ سال گذشته بیشترین نقش را در مقاومت ایفا کردهاند و برگزاری کنفرانسها و فعالیتهای متعدد به رهبری زنان نشان میدهد که اتحاد زنان میتواند مهمترین گام در مسیر آزادی باشد.
