در پی جانباختن سه فعال محیطزیست در جریان مهار آتشسوزی کوه ئاویەر (آبیدر) در سنه، جامعهی زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) با انتشار بیانیهای این حادثه را بخشی از سیاستهای عامدانه و ضد اکولوژیکی جمهوری اسلامی خواند و از آن به عنوان «فاجعهای دلخراش» و نماد تکرار «طبیعتستیزی نظام» یاد کرد.
کژار با تاکید بر اینکه تخریب محیطزیست برابر با تخریب جامعه است، یاد حمید مرادی، چیاکو یوسفینژاد و خبات امینی را گرامی داشته و از مردم، بهویژه زنان و جوانان، خواسته در اعتصاب عمومی ۷ مرداد ۱۴۰۴ شرکت کنند.
در این بیانیه، حفاظت از محیطزیست بهمثابه یک وظیفه انقلابی، میهندوستانه و زنمحور توصیف شده که با تداوم آن، یاد و راه شهیدان راه طبیعت نیز زنده خواهد ماند.
متن بیانیه کژار به شرح زیر است:
«شهدای حافظ محیط زیست، سمبلهای بزرگ میهندوستی هستند، با صیانت از آنان میهن و میهندوستی را سرزنده نگه داریم
آتش سوزیهای سیستماتیک در کوهستانهای زاگرس، سالهاست که خسارات بسیاری را بر جامعهی کوردستان وارد ساخته است. آتشسوزیهایی که در راستای از بین بردن ارزشهای جامعه صورت میگیرند و برای چندمین بار منجر به از دست دادن عزیزان بسیاری گشته است. تخریب محیطزیست خود تخریب جامعه است و نظام جامعهستیز به اقتضای طبیعت خویش به آن دامن میزند و محیطزیست و انسانهایی که عاشق آن محیطزیست را آماج کینهتوزی خویش قرار میدهد.
فاجعهی دلخراش آتش سوزی کوه ئاویەر (آبیدر) در سنندج و جان باختن سه فعال زیست محیطی”حمید مرادی، چیاکو یوسفی نژاد و خبات امینی» تکرار چندبارهی این کینهتوزی و طبیعتستیزی است. آتش سوزی کوه ئاویهر حلقهای دیگر از زنجیره سیاستهای مخرب نظامی است که همه چیز طبیعی را دشمن خویش دیده و در پی نابودی آن برمیآید. اگر به تقابل این سیاست و روش طبیعتستیز برنخیزیم، قطعا نظام به بدسرشتی خویش ادامه خواهد داد.
آنچه که هر سه فعال شهید محیطزیست انجام دادند، در واقع کنشی انقلابی در برابر انتقامیست که رژیم مردسالار و انحصارطلب جمهوری اسلامی از طبیعت و به تبع آن از جامعه می گیرد. جوانان کورد در تمامی عرصهها نشان دادند که برای دفاع از ارزشها و دستاوردهای جامعه، جان بر کف هستند، همین نیز موجب شده حفاظت از محیط زیست در کوردستان به فرهنگ و هنجاری در جامعه مبدل شود که وجدان هر فرد کوردی او را بسوی انجام وظیقه در این چارچوب وادارد و روز به روز بر تعداد حافظان میهن و محیط زیست افزوده شود. این شهیدان نشان دادند که مهار آتش سوزی کوه آبیدر تنها، یک وظیفهی انقلابی در راستای صیانت از زاگرس است و حفاظت از زاگرس، برابر است با حفاظت از تاریخ و هویت خلق کورد و همهی انسانهای آزادیخواه در جغرافیای سیاسی ایران.
در این جامعهی ما زنان هویتی حافظ محیطزیست و اکولوژیک را دارا بوده و در برابر نظام مردسالار از محیط زیست و محل زندگیشان محافظت نموده اند، زیرا بخوبی واقفند که سیاستهای غیردموکراتیک و ضد اکولوژیک جمهوری اسلامی، بیشتر از تمامی جامعه بر زنان تاثیر می گذارد. پس هر گونه کنش زنان در حفاظت از محیط زیست، به معنای حفاظت از محیط زندگی و زن و آزادی خواهد بود. این کنش مستقیما برساخت جامعهی دموکراتیک و اکولوژیک است. بنابراین زنان بایستی با تمامی قوا حافظ محیطزیست بوده و در صیانت از شهدای آتشسوزی دریغ ننمایند.
اگر چه آبیدر در میان آتش سوخت، اما شعلهور شدن کنشهای زیستمحیطی و اکولوژیکی، یاد و خاطرهی شهدای آبیدر را سرسبزتر از همیشه نگه خواهد داشت. فراموش نکردهایم که در سالهای گذشته، فعالین زیست محیطی بسیاری را برای مهار دیگر مناطق زاگرس از دست دادهایم. از همینرو تاکید داریم که حمایت از فراخوان جامعهی مدنی، صیانت از شهدای حافظ محیط زیست و میهن است. اعتصاب عمومی امروز- ۷ مرداد ۱۴۰۴، از یک سو گرامیداشت یاد و خاطرهی همهی جان باختگان محیط زیست و بازسازی حیاتی سبز و از دیگر سو اعتراضی به وضعیت نابسامان اکولوژیکی کنونی است. کژار ضمن تسلیت به خانوادهی جانباختگان، حمایت خویش از کنش جمعی و مدنی اعلام داشته و از همهی اقشار جامعه، به ویژه زنان و جوانان خواسته تا از این اعتصاب حمایت به عمل آورند.
جامعهی زنان آزاد شرق کوردستان-کژار
۲۹-۰۷-۲۰۲۵ میلادی- ۰۷-۰۵-۱۴۰۴ خورشیدی»
