در پی آتشسوزی گسترده در ارتفاعات کوه آبیدر سنه که روز پنجشنبه دوم مرداد رخ داد، هفت تن از فعالان محیط زیست که داوطلبانه برای مهار آتش به منطقه وارد شده بودند، دچار سوختگی شدید شدند. منابع مطلع از وخامت حال سه نفر از مصدومان خبر دادهاند.
بر اساس اطلاعات تأییدشده، حمید مرادی، محسن حسینپناهی، خبات امینی و مصطفی هوژبری از جمله کنشگران برجسته زیستمحیطی شهر سنه در میان مصدومان این حادثه قرار دارند. این افراد در حالی برای مقابله با حریق به دل آتش رفتند که نه از تجهیزات ایمنی برخوردار بودند و نه حمایتی از سوی نهادهای رسمی دریافت کرده بودند. نتیجه این تعهد داوطلبانه، به دلیل فقدان مدیریت میدانی و نبود امکانات پایه، به یک فاجعه انسانی انجامید.
به گفته منابع محلی، آتشسوزی در شرایطی گسترش یافت که هیچ برنامهریزی یا آمادگی سازمانیافتهای از سوی دستگاههای مسئول برای مقابله با آن وجود نداشت. فعالان مدنی و محیط زیستی در واکنش به این بحران، ضمن هشدار درباره احتمال تکرار حوادث مشابه، خواستار شناسایی عاملان احتمالی آتشافروزیهای عمدی و همچنین تجهیز نیروهای مردمی و آموزش آنها برای حفاظت از منابع طبیعی شدند.
در همین حال، آزاد طهماسبی، رئیس سازمان آتشنشانی سنه، با اشاره به زمان آغاز آتشسوزی، مدعی شد: «شعلههای آتش حدود ساعت ۱۳:۳۰ در محدوده پشت آبیدر شعلهور شد و بلافاصله پنج تیم عملیاتی از ایستگاههای مختلف آتشنشانی به همراه نیروهای مردمی، شهرداری و منابع طبیعی به محل اعزام شدند.»
او همچنین هشدار داد که «با توجه به خشک بودن پوشش گیاهی، خطر گسترش آتش به نواحی جلویی آبیدر بسیار جدی است و تمام توان عملیاتی برای مهار آن بهکار گرفته شده است.»
بابک هدایی، رئیس مرکز اورژانس استان سنه نیز اعلام کرد که «شمار مصدومان به شش نفر افزایش یافته و حال سه نفر وخیم گزارش شده است؛ دو نفر دچار سوختگی ۱۰۰ درصدی و یک نفر دیگر دچار سوختگی ۷۰ درصدی شدهاند.»
او همچنین مدعی شد: «با اعلام حادثه به دیسپچ اورژانس در ساعت ۱۲:۴۲، سه دستگاه آمبولانس و یک فروند بالگرد اورژانس هوایی به منطقه اعزام و مصدومان پس از اقدامات اولیه به بیمارستان کوثر سنه منتقل شدند.»
نبود تجهیزات کافی، صعبالعبور بودن منطقه، وزش باد و گرمای شدید هوا همچنان موانعی جدی در مسیر مهار کامل آتش ایجاد کردهاند.
این آتشسوزی گسترده، بار دیگر نیاز فوری به بازنگری در سیاستهای پیشگیرانه، مدیریت بحران و آموزش همگانی را گوشزد میکند؛ از تجهیز نیروهای امدادی و منابع طبیعی تا توسعه برنامههای بلندمدت برای حفاظت از سرمایههای طبیعی و جان انسانها.
در حالی که عملیات مهار آتشسوزی همچنان ادامه دارد، وضعیت منطقه لحظهبهلحظه توسط نیروهای حاضر در محل پایش میشود.
